Hoe is het om op te groeien met geldzorgen? Wat doet dit met een kind? En wat kunnen wij als volwassenen doen om kinderen die opgroeien in armoede te helpen?
Afgelopen december beleefde onze training ‘Aandacht voor het kind tijdens het bewind’ zijn première. Tijdens deze training van Hilde Vehof ontmoette ik een groep zeer betrokken bewindvoerders die zich het lot van kinderen die opgroeien in (relatieve) armoede aantrokken. Ieder voor zich hadden zij zich voorgenomen een steentje bij te dragen aan een onbezorgder leven voor deze kinderen.

Diezelfde avond zag ik een LinkedIN-post van Marieke Ariëns, voormalig beschermingsbewindvoerder en auteur van het kinderboek Jubeldag. Jubeldag vertelt het verhaal van een 10-jarig meisje dat op zoek is naar haar moeder van vroeger, de moeder uit de tijd dat er nog geen schulden waren.
Ik stuurde Marieke een berichtje en een paar dagen later spraken we elkaar.

Hoe heb jij je werk als bewindvoerder ervaren?

“Bewindvoering is een mooi vak. En pittig. Als bewindvoerder is er in de huidige tijd weinig ruimte om even stil te staan, om je heen te kijken en adem te halen. Om even afstand te nemen en te reflecteren op jezelf, je werk, je leven. Elke dag nieuwe problemen om op te lossen. Elke dag een verrassing op je bureau. Elke dag een stapel post, een berg e-mails en gloeiende oren van de telefoon. Nieuwe wetten om je in te verdiepen en steeds weer extra verantwoordelijkheden.

“Als je als mens stilstaat bij de impact die je maakt, durf je wellicht minder daadkrachtig te handelen”

Toch is je werk zó van belang voor de mensen die je helpt. Heeft je werk zóveel invloed op hun levens, gedachten, werk en gezin. Misschien is het ook maar goed dat de tijd ontbreekt om hier heel erg bij stil te staan… Want wanneer je als mens gaat stilstaan bij de impact die je maakt, durf je wellicht minder daadkrachtig te handelen.”

Je hebt als bewindvoerder veel invloed op het leven van cliënten. Kun jij je een voorstelling maken hoe het is om onder bewind te staan?

“Deels. Ik heb natuurlijk veel mensen ontmoet, heel uitgebreid met ze gesproken en een langdurige band met ze opgebouwd. Daarbij voel je natuurlijk ook veel aan tijdens al die contacten. Maar wanneer we als bewindvoerder écht zouden weten, vanuit eigen levenservaring, hoe het is om je hebben en houden op tafel te moeten leggen. Hoe het voelt om iemand anders de beslissingen over geld in je dagelijkse leven te laten nemen. Hoeveel chaos er in je hoofd zit wanneer je weg begint te zakken in de schulden. Kun je dan je werk nog doen?

Vele situaties waar cliënten zich in bevinden, kunnen we ons niet volledig voorstellen. Omdat iedereen verschillend is. Omdat je een ander geloof hebt. Omdat je zelf andere overtuigingen hebt over wat belangrijk is in het leven. Omdat je zelf geen kinderen hebt… Natuurlijk proberen we ons werk neutraal uit te voeren, maar er zal altijd iets van je persoonlijke leven in je beslissingen doorsijpelen. Dat is niet te voorkomen, maar dat is voor cliënten soms heel moeilijk natuurlijk.”

Je bent moeder van drie kinderen. Hoe keek jij als bewindvoerder naar de kinderen in het gezin?

“Als er kinderen betrokken zijn, wordt het altijd gecompliceerd. Het is simpelweg pijnlijk om te bedenken hoe kinderen opgroeien van ouders die lange tijd met financiële stress leven. Wanneer een bewind eenmaal is opgestart, wordt het voor ouders en voor kinderen iets minder moeilijk. Komt er iets meer rust en kan er soms ook weer gespaard worden. Maar toch, er is nog altijd veel dat níet kan. En dan ben jij degene die de beslissing moet nemen. Ga er maar aan staan! Bovendien hebben deze mensen langdurige stress, bewind of geen bewind. En die kinderen, die maken dat allemaal mee. Soms jaren achter elkaar.

Herken je dat? Dat je op intake bent bij een cliënt en dat de kinderen ook thuis zijn? Ik heb regelmatig gesprekken gehad, waarbij de kinderen me vanaf de bank zaten aan te staren. Keken ze smekend, keken ze boos, keken ze al onverschillig? Ik stelde me dan zo voor dat ze net niet helemaal begrepen wat er gezegd werd, maar dat ze het des te beter aanvoelden waar het echt over ging. Ook over hún leven namelijk.

“Kinderen zijn heel loyaal aan hun ouders en houden zich daarom vaak stil”

Het heeft me nooit losgelaten. Ik denk ook niet dat ik áltijd het belang van het kind binnen het bewind voldoende heb kunnen zien. Omdat je ook maar een mens bent. Beperkt in jouw tijd en de geldgrenzen van je cliënt. Maar regelmatig vraag ik me wel af of deze realiteit, de realiteit waar veel kinderen nog elke dag in opgroeien, niet een heel, heel groot verlies is voor ons als samenleving. Want hoeveel sporen laten deze ervaringen bij kinderen na?”

Nu heb je een boek geschreven. In het boek bedenkt de hoofdpersoon (een meisje van 10) een plan om haar moeder uit de schulden te helpen. Wat zou jij aan kinderen in een schuldensituatie mee willen geven?

“Mijn boek is bedoeld om kinderen te bereiken en hen een opening te geven om over hún ervaringen te praten. Kinderen zijn doorgaans heel erg loyaal aan hun ouders. Wanneer ze de schaamte van hun ouders aanvoelen of het wordt hun zelfs gezegd dat ze niet mogen praten over geldproblemen, dan doen ze dat ook niet snel. Dat zou ik willen doorbreken. Zodat de geschiedenis zich niet herhaalt.  Want we zullen onszelf pas een welvarend land durven noemen, wanneer het aantal gezinnen met problematische schulden en in extreme armoede enorm is uitgedund.”

Jubeldag

Mama loopt een heel klein stukje achter me. Het liefste zou ik rennen, maar ik wil haar niet achterlaten. Met mijn hand in haar hand trek ik haar mee. Ze beweegt niet. Als ik schuin omhoogkijk, zie ik ver voor ons de zon. Ze maakt mijn gezicht lekker warm. Ergens achter mij voel ik opeens kou. Langzaam trekt er een schaduw over ons heen. Het voelt eng en donker. Wanneer ik omkijk zie ik niets. Alleen maar zwart. Mama haar hand voel ik nog wel en ik knijp hard. Voor me zie ik nog steeds de zon. Trekkend aan mama, probeer ik vooruit te komen. Het lukt niet en we zitten vast. Samen heel erg vast.
Het zwart komt dichterbij. Met het laatste licht van de zon voor me, zie ik dat het een grote berg papier is die op ons afkomt. De berg dwarrelt over ons heen, heel langzaam. Achter me, boven me, voor me, links, rechts. Het lijkt net een iglo van papier. Voor me is een kleine opening en ik zie nog steeds één straaltje zonlicht. Ik wil wel naar buiten, maar mijn voeten doen helemaal niets.
Heel langzaam wordt de iglo kleiner. Het voelt als een papieren gevangenis. Ademen is moeilijker dan net en ik hoor mama hard zuchten. Het papier drukt op ons. We buigen onze hoofden. Het drukt op onze schouders. We gaan door onze knieën, hurken, zitten, liggen. Ik wist niet dat papier zo zwaar kon zijn. Ik zie nog steeds die ene zonnestraal. Langzamer dan ik wil, begin ik toch te kruipen. Ik moet naar buiten. Hulp halen en mama redden.

Wat zou je tegen bewindvoerders die gezinnen met kinderen onder bewind hebben willen zeggen?

“Wees je bewust van de impact die geldzorgen op een kind hebben. Laat merken dat je het kind ziet. Het meisje in het boek geeft op een gegeven moment aan dat ze zich onzichtbaar voelt. Het is voor kinderen zo belangrijk om te merken dat ze meetellen. Een vriendelijk woord is soms al voldoende. En als je meer kunt doen is dat mooi. Oudere kinderen kun je ook betrekken bij het bewind, ze weten toch wel wat er speelt en dan is het prettig als ze het gevoel hebben dat ze erbij horen. Zonder dat ze het gevoel hebben verantwoordelijkheid te dragen.
Ik ben ook blij dat er tegenwoordig in bijscholingen meer aandacht is voor de gezinssituatie. Zoals jullie cursus Aandacht voor het kind tijdens het bewind. Dat vind ik echt top. Als het om kinderen gaat, dan moet je gewoon alles doen wat binnen je mogelijkheden ligt. Voor die kinderen persoonlijk, maar ook voor onze toekomstige samenleving.”

Het boek Jubeldag lezen? Bestel het hier.

Volgende maand: persoonlijke effectiviteit

Volgende maand gaat ons blog over persoonlijke effectiviteit.
Heb jij zelf een vraagstuk dat je in dit blog behandeld wilt zien? Mail dan naar lieselot@bewindsupport.nl.

Dit blog is geschreven door Lieselot Stuiver in samenwerking met Marieke Ariëns. Marieke heeft jarenlang als beschermingsbewindvoerder en kantooreigenaar gewerkt. Zij heeft het werk altijd met hart en ziel gedaan, maar draaide soms ook wel behoorlijk door van alle bureaucratie. Na jaren in direct contact te staan met gezinnen in armoede, was het tijd om uit de techniek, regels en procedures te stappen. Even tijd voor haar gezin met drie kinderen, om vervolgens nieuwe projecten aan te gaan. 
Jubeldag is er hier één van, dit boek laat kinderen op een mooie manier kennismaken met het thema armoede en schulden, draagt eraan bij het te herkennen, erover te praten en compassie te tonen. Daarnaast werkt Marieke aan het online platform PowerUp4Women.com, waarbij haar focus ligt op geldzaken en mindset. Alles op een heel toegankelijke en persoonlijke manier. 
 

Meer blogs

Nog geen reacties, reageer hieronder!


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *