Tegen de schenen schoppen – in het voetbal gebeurt het geregeld. Een harde overtreding die, in het beste geval, de bal afpakt, maar vaak ook een reactie uitlokt. Maar wat als we dit beeld toepassen op hoe we met elkaar omgaan?

Op het moment dat je te maken hebt met iemand die iets doet waar jij het niet mee eens bent (iets kopen terwijl er geen geld voor is, zich niet aan de afspraken houdt of geen verantwoordelijkheid neemt) dan is een veel getoonde reactie “tegen de schenen schoppen”, een corrigerende tik of een verbale veeg uit de pan. Je wil namelijk dat de ander iets anders gaat doen. Laat dit beeld even op je inwerken………..

Mijn scheenbeen doet nog pijn en degene die de pijn heeft veroorzaakt verwacht dat ik nu ineens ga luisteren. Nooit van z’n lang zal ze leven! Er behoeft helemaal niet zo veel te gebeuren om het Rotterdamse straatschoffie in mij (weer) te activeren! Ik denk dat ik ook niet de enige ben bij wie het zo werkt. Er speelt nog wat anders mee. Degene die mijn schenen raakt, een tikkie of een veeg geeft, geeft impliciet aan dat hij / zij meent het recht te hebben mij dat aan te mogen doen. De persoon plaatst zich op een voetstuk, nee geen voetstuk maar een sokkel, en kijkt van bovenaf op me neer. Wie heeft onder het mom van “voor je eigen bestwil” het recht om mij te straffen? Nu zijn de rapen pas echt gaar. “Mij negeren of me niet willen zien, werkt altijd, al is het averechts”. Dit kan allemaal in een paar seconden tijd gerealiseerd worden. Dit hebben we allemaal wel eens gedaan en dit is ons allemaal wel eens overkomen. De gevolgen kunnen groot zijn en de effecten van lange duur! Dit is precies waar Leary door getriggerd werd.

Als ik zo eens terugkijk naar de voorbeelden waarin ik de dader was, was ik vaak al opgeschroefd. Er was eerder al wat gebeurd. Mijn slachtoffer was kwetsbaarder dan ik. “Die kan ik wel hebben”! In een eerder blog repte ik over mezelf als een oude man. Wat ouder en milder worden, heeft mij geholpen. Ik reageer steeds vaker eerder en laat het niet meer zo vaak zo ver komen, mede omdat ik er nadien veel last van kan hebben. Na die tijd moet er weer van alles worden glad gestreken en zo. Niets waard!

“Ouder en milder worden heeft mij geholpen”

Wat moet je dan wel doen? Feitelijk heel simpel! Zodra je voelt dat iets niet de goede kant op gaat, neem een moment voor je zelf. Formuleer voor jezelf in één zin wat je bezighoudt. Geef aan wat het met jou en de ander doet. Formuleer een passende open vraag. Kies een houding waarin je een hele lage emotie uitstraalt en doe vervolgens je ding. Gun de ander de ruimte om verantwoordelijkheid te tonen. Het is echt te leren, het helpt jou, het helpt de ander, het kost nauwelijks energie en levert bakken met resultaat op. Het stellen van de juiste vraag is de beste manier om iemand serieus te nemen. Krijg je niet gelijk een reactie, dan herhaal je letterlijk de vraag nog een keer. Tijdens trainingen laat ik het ook wel zien en hoor ik vaak “man, wat blijf je rustig”. Is ook zo! Maak zelf de keuze en je bent de baas. Als voorbeeld zou je tegen iemand kunnen zeggen, “ik zie en hoor dat je hartstikke boos bent. Jij verdient dat niet dat je boos moet worden en ik verdien het niet om die boosheid over me heen te krijgen. Eerder ging het goed in het contact, daar moeten we weer naar toe. Wat gaan we oplossen en vanaf nu anders aanpakken?”

Wat ook kan helpen is het denken in termen van belangen of standpunten. Als je echt wat reuring wilt, denk dan in standpunten. Een stevig “JA” wordt vaak beantwoord met een nog steviger “NEE”, zeker als er iets speelt. Een standpunt leidt tot een verharding en polarisatie.

Voorbeeld is het droppen van een “stikstofkaart” ingekleurd met boerderijen die weg moeten. Vanuit communicatief perspectief is de boosheid van boeren te begrijpen.
Denk je vanuit belangen, dan is de kans een stuk groter dat je bij gezamenlijkheid uitkomt. We hadden ook tegen de boeren kunnen zeggen “we maken ons druk over de toekomst van agrarisch Nederland en we maken ons druk over de natuur. Wat zouden we kunnen doen om ervoor te zorgen dat beiden behouden kunnen blijven”? Ik weet zeker dat er een mildere reactie was gekomen.

Overigens, volgens mij is nog beroerder, gisterochtend kopte het Dagblad van het Noorden “polarisatie neemt toe”. Ik citeer: “Toegenomen onverdraagzaamheid wordt vooral gezien als belangrijkste oorzaak van die polarisatie. Mensen gaan niet meer in gesprek, luisteren niet meer naar elkaar en respecteren of accepteren geen andere meningen meer. Het is een feit dat een kwart van de Noordelingen mensen met een andere mening uit de weg gaan.” Steeds meer leidt het uiteindelijk tot regelrechte haat.

“Alles wat in Amerika gebeurt, waait steeds sneller over naar Europa”

Gisteren hoorde ik Meeus in een talkshow, hij zat daar als Amerika-duider. De recente geschiedenis heeft volgens hem getoond dat wat in Amerika gebeurt, steeds sneller overwaait naar Europa. Een jaar of 20 geleden duurde het nog een jaar of wat voordat daar geaccepteerd gedrag bij ons te zien was. Nu is die periode veel korter geworden, soms maar een kwestie van enkele maanden. Als je hoort wat er in de verkiezingsstrijd daar tegen elkaar gezegd wordt…….. Geen mooi vooruitzicht!

Nee, ik ben niet depressief of wat dan ook. Ik ben ook niet van plan om als Don Quichot tegen de windmolens te gaan vechten. Natuurlijk maak ik me wel zorgen. Ik ben ook begaan met boze mensen, die zijn namelijk niet happy.  Ik spreek even voor me zelf, natuurlijk weet ik dat er veel shit is en dat sommige dingen niet te bevatten zijn. Echter, haat is alleen maar een voedingsbodem naar nog weer haat en strijd. Ik wil daar per sé niet in mee gaan.

Tsja, het klinkt zo simpel maar het is zo verleidelijk om te kijken naar de ander. Verantwoordelijkheid nemen zorgt voor ruimte en is oneindig veel effectiever dan proberen met je afstandsbediening iemand op een ander spoor krijgen. Als je dan toch wat wil doen met een afstandsbediening, richt deze dan op jezelf, je wordt er milder door, het leven wordt er wat makkelijker door.

 

Volgende keer: passie voor gedoe

In ons volgende blog geeft een van onze docenten een inkijkje in zijn werkende leven als mentor.
Heb jij zelf een vraagstuk dat je in dit blog behandeld wilt zien? Mail dan naar lieselot@bewindsupport.nl.